Konie Platona
Autorem jednej z najsłynniejszych metafor filozoficznych jest Platon (427 p.n.e. – 347 p.n.e.), który duszę ludzką porównał do powozu zaprzęgniętego w dwa konie [1]. Jeden z tych koni gna ku górze, ku szczytnym ideom. Reprezentuje on ludzkie dążenie do doskonałości. Drugi koń ciągnie ku ziemi, ku potrzebom fizycznym. Reprezentuje zatem biologiczny, zwierzęcy aspekt życia. Obydwa te kierunki są ważne. Bez samodoskonalenia, bez pracy nad sobą człowiek byłby tylko zwierzęciem. Jednak zaspokojenie podstawowych potrzeb biologicznych, takich jak zdobycie pożywienia czy przedłużenie gatunku, jest warunkiem naszego przetrwania. Ważne jest więc, by pomiędzy tymi dążeniami zachować odpowiednią proporcję. Ową równowagę wedle Platona zapewnić może tylko rozum, który w metaforze powozu przyjmuje postać woźnicy, trzymającego w ryzach dwa narowiste konie.
Nowość: Dwugłowy koń na biegunach! Zachowaj równowagę lub sprawdź, która strona zwycięży.
———
[1] Platon, Fajdros, [w:] Dialogi, XXV, przeł. W. Witwicki, Warszawa 2007, s. 35.